Hebben jullie een leuke zomer gehad? Met wilde verhalen teruggekomen van vakantie, of net als ik vooral doorgewerkt? Ik had dit jaar bewust gekozen voor een vroege vakantie: buiten het hoogseizoen is het heerlijk rustig en precies warm genoeg in Portugal. Een ander voordeel is de rust die neerdaalt over de Uithof als alle studenten vrij zijn van colleges (oké, er zijn ook nadelen, want veel kantines en winkels zijn dicht). Met de lange zomerdagen, het rustige lab, geen afleidende lezingen, activiteiten of besprekingen, stond ik elke dag met een glimlach op voor een nieuwe efficiënte werkdag. De schaarse dagjes mooi weer kon ik zo ook nog mooi meepakken.
Begin september had ik ook nog een weekje vrij. Toen ik terugkwam was het overduidelijk: het collegejaar was weer begonnen. Je hoeft ook geen detective te zijn om dat door te hebben. Wat een drukte op de Uithof! Groepjes mensen met naamstickers die bezig zijn met een intro, lange rijen bij de kassa’s van de enige supermarkt op de Uithof, veel wachtenden voor de koffieautomaten in ons gebouw en fietsen in de spits is met gevaar voor eigen leven. Maar het is ook heel leuk om te zien hoe iedereen in september altijd met frisse moed begint aan een nieuw collegejaar.
Vaste prik
Wat ook stopt in de zomervakantie: mijn hobby’s. Hoewel het ook wel veel rust geeft om weinig vaste afspraken te hebben in de avond, heb ik mijn wekelijkse dansles toch wel echt gemist. En dan is dat nog maar een voorbeeld van mijn vele hobby’s. Het is elk jaar weer vaste prik: ‘hoe veel hobby’s passen er in mijn leven als ik ook nog genoeg tijd over moet houden voor werk?’. 🙂 Oké, dat is misschien wat overdreven, maar mijn agenda staat wel altijd vol. Hobby’s zijn natuurlijk hartstikke leuk, maar met een fulltime baan moet je wel kiezen waar je tijd vrij voor wilt (en kunt) maken.
Mijn nieuwste plan: ik ga bij een klassiek koor. Het maken van die keuze was een soort discussie in mijn eigen hoofd:
“Leuk!”
“Ja, maar dan heb ik dus drie avonden per week iets te doen…”
“Vind ik dat over twee maanden nog steeds leuk…?”
Ik moet mezelf altijd een beetje beschermen tegen een te vol geplande agenda. Als er namelijk íets is waar ik slecht in ben, dan is het wel afspraken of activiteiten afzeggen omdat ik eigenlijk te druk ben. Dan ga ik gewoon door tot ik uiteindelijk oververmoeid omval… oeps… Wat betreft het koor heb ik nu een mooi compromis gevonden. Het leek me zó leuk dat ik het niet aan me voorbij wilde laten gaan. Dan maar drukte! Maar in plaats van een heel jaar ga ik alleen aan het najaarsproject meedoen. Zo heb ik een leuke nieuwe ervaring én heb ik vanaf de kerst weer wat meer ruimte in mijn agenda.
Plaatje
Maar goed, nu dus vol goede moed en een bak aan enthousiasme aan de gang met mijn drukke schema! Waar ben ik dan zo druk mee? Met het schrijven van een eerste publicatie. Oei oei wat is dat moeilijk zeg! Leuk natuurlijk, onderzoek doen, maar het opschrijven in begrijpelijke en logische taal is iets heel anders. Zodra ik het document voor mijn neus heb en een logische zin wil typen, wordt het één grote brij in mijn hoofd en weet ik niet meer waar ik moet beginnen. Gek eigenlijk, want voor jullie typ ik aan een stuk door en raak ik niet uitverteld.
Die publicatie schrijven gaat nu min of meer zo:
– Ik maak een plaatje dat mooi samenvat wat we gedaan hebben.
– Ik probeer het plaatje uit te leggen in woorden.
– Ik kom erachter dat ik data mis.
Vervolgens: hup, het lab weer in om dit of dat nog eventjes te meten en die resultaten te verwerken in mijn plaatje. Next! Een plaatje van mijn katalysatordeeltjes. Hm, ik vind het er helemaal niet mooi uitzien. Oké, nieuw plaatje! Hup, weer het lab in. Waardevol werk en heel belangrijk, maar o zo frustrerend!
Anne-Eva
* PS Eén van de taken van een PhD-kandidaat is om studenten te begeleiden bij werkgroepen of practica. Iets dat daarom elk jaar langs komt aan het begin van het collegejaar is de ‘wie moet wanneer lesgeven’-vraag. Ik ben pas in maart aan de beurt, dus tegen die tijd zal ik daar wel wat over vertellen.